|
|
| Песняры - Лявоны |
Ой рано на Ивана |
|
Ой, рана на Iвана...
Проць Iвана ночка мала.
Ой, рана на Iвана...
Ой, рана на Iвана...
Дзе Купала начавала?
Ой, рана на Iвана...
Ой, рана на Iвана...
Начавала ў чыстым полi.
Ой, рана на Iвана...
Ой, рана на Iвана...
Чым Купала вячэрала?
Ой, рана на Iвана...
Ой, рана на Iвана...
Вячэрала белым сырам.
Ой, рана на Iвана...
Ой, рана на Iвана...
Чым Купала запiвала?
Ой, рана на Iвана...
Ой, рана на Iвана...
Запiвала гарэлiцай.
Ой, рана на Iвана... |
| Реченька |
|
Ой, рэчанька-рэчанька,
Чаму ж ты ня поўная?
люлi-люлi-люлi,
Чаму ж ты ня поўная?
Чаму ж ты ня поўная,
З беражкоў не роўная?
люлi-люлi-люлi,
З беражкоў не роўная?
А як жа мне поўнай быць,
З беражкамi роўнай быць?
люлi-люлi-люлi,
З беражкамi роўнай быць?
Янка конiка паiў,
Лена воду чэрпала.
люлi-люлi-люлi,
Лена воду чэрпала.
люлi-люлi-люлi |
| Из далеких, из краев |
|
iз далёкiх, iз краёў
Шлi салдацiкi дамоў,
Гэй, гэй, гэй, шлi салдацiкi дамоў.
Па вузенькай, па дарожцы,
Запылiла вочы iм,
Гэй, гэй, гэй, запылiла вочы iм.
То пясочак, то не дым,
То Радзiма - не Берлiн,
Гэй, гэй, гэй, то Радзiма - не Берлiн.
Вось i роднае сяло
На прыгорачку вiдно,
Гэй, гэй, гэй, на прыгорачку вiдно.
Выхадзiце сёстры, брацця
Пераможцаў сустракацi,
Гэй, гэй, гэй, преаможцаў сустракацi.
iз далёкiх, iз краёў
Шлi салдацiкi дамоў,
Эй, шлi салдацiкi дамоў. |
Идем, пойдем вдоль улицы |
|
Iдзём-пайдзём вдоль вулiцы,
Вдоль вулiцы ў дзяўчынскi двор,
У дзяўчынскi двор на сем вакон.
- Добрый вечар, дзяўчыначка!
Цi спiш, ляжыш, спачываеш?
Спявай, спявай!
Калi ты спiш ўстань з ложку.
Спявай, спявай!
Ўстань з ложку, абуй ножку.
Спявай, спявай!
Прычашыся гладзюсенька.
Сядзь пад вакно на ўсход сонца.
Спявайце, братцы, спявайце!
Процi вакна зялёны сад
Спявайце, братцы, спявайце!
А ў тым садзе вiнаградзе,
Спявайце, братцы, спявайце!
Кветкi цвятуць-разцвятаюць
Спявайце, братцы, спявайце!
Птушкi пяюць-разпяваюць.
Iдзём-пайдзём вдоль вулiцы,
Спявайце, братцы, спявайце! |
| И сюда гора, и туда гора |
|
I туды гара i сюды гара.
А пад тымi крутыми гарамi
Ходзiць ладна зара.
Гэта не зара - дзяўчына мая.
Я яе поглядце лiцо румяное
Па ваду пайшла.
Дзяўчына мая, напаi каня.
Сядзем мы, сядзем ды й паедзем
Удаль ад майго двара.
А ў маiм двары нiчога няма,
Толькi-толькi красная калiна
Й тая не цвiла.
Калiна мая, чаму ж не цвiла,
Былi, былi лютыя марозы - змарозiлi яе.
i туды гара i сюды гара.
А пад тымi крутыми гарамi
Занялась зара. |
| Скрипят мои лапти |
|
Скрыпяць мае лапцi, як iду да цебе.
А я каля цебе думаю што ў небе.
- Скажы, Ганулька, а ты праўду мне -
А цi любiш мяне, а цi не?
- Скажы, Ганулька, а ты праўду мне -
А цi любiш мяне, а цi не?
Паслухай, Ганулька, а што людзi кажуць:
Нашага кахання нiчым не развяжуць.
Нiколi нас не змогуць сiлаю,
Бо мы будзем жыцi з мiлаю.
Нiколi нас не змогуць сiлаю,
Бо мы будзем жыцi з мiлаю.
Паслухай, Ганулька, што сава спявае.
Пэўна яна наша ўсё гора знае.
Скажы, Ганулька, а ты праўду мне -
А цi любiш мяне, а цi не?
Скажы, Ганулька, а ты праўду мне -
А цi любiш мяне, а цi не? |
| Ты мне весною приснилась |
|
Летняя ночка купальная
Яснай растаяла знiчкаю.
Падаюць зоры свiтальныя
Ў чыстыя воды крынiчныя.
Ой ты, дзяўчыначка мiлая,
Як жа ты свет упрыгожыла.
Ластаўка ты, сiзакрылая
Лёгкi мой сон растрывожыла.
Ты мне вясною прыснiлася
Неразгаданымi чарамi,
Сэрца парыўна забiлася
Лёгкiмi крыламi-марамi.
Пэўна цябе, ненаглядная,
Стрэў я часiнаю ўдалаю.
Ты ж мая доля спагадная
I не шкадую нямала я. |
| Расцвела сирень |
|
Расцвела сирень-черемуха в саду,
На мое несчастье, на мою беду.
Я в саду хожу-хожу
Да на цветы гляжу-гляжу,
Но никак в цветах, цветах
Я милой не найду.
Я милой не найду.
О не найду.
Чтобы мне ее скорее отыскать,
Видно все цветы придется оборвать.
Ты не прячь сирень, сирень
Да милой, милой в ясный день.
Не мешай мою любовь,
Любовь мне целовать.
Любовь мне целовать,
Ой, целовать.
Только я к цветку притронулся рукой,
Слышу рядом голос нежный дорогой:
Ты сирень оставь, оставь,
Да пусть она цветет, цветет,
Лучше мы в саду, саду
Да встретимся с тобой,
Да встретимся с тобой.
Вдвоем с тобой. |
| Делайла |
|
Светом во тьме беспросветной была для меня ты.
Радугой счастья мои озаряла мечты.
Где ты, Делайла, вечером лунным кому улыбаешься ты.
О, моя Делайла, где же ты, Делайла?
Я зову - вернись ко мне скорей,
Нежной улыбкой озябшее сердце согрей.
Тот, кто руками касался горячего сердца,
Будут чему в своей жизни верны.
Ты разлюбила, я умираю в холодном сиянье луны.
Ты разлюбила, я умираю в холодном сиянье луны.
О, моя Делайла, где же ты, Делайла?
Я зову - вернись ко мне скорей,
Нежной улыбкой озябшее сердце согрей.
Нежной улыбкой озябшее сердце согрей. |
| Косил Ясь конюшину |
|
Касiў Ясь канюшiну, (3 р.)
Паглядаў на дзяўчыну.
А дзяўчына жыта жала,
Ды на Яся паглядала: -
Цi ты Ясь, цi ты не, (3 р.)
Спадабаўся ты мне...
Кiнуў Яська касиць, (3 р.)
Пачаў мамку прасiць: -
Люба мамка мая, Ажанi ж ты мяне! -
Дык бяры ж Станiславу, (3 р.)
Ка сядзела на ўсю лаву. -
Станiславу не хачу, (3 р.)
Бо на лаву не ўсажу! -
Дык бяры ж ты Янину, (3 р.)
Працявiтую дзяўчыну.
Касiў Ясь канюшiну, (3 р.)
Паглядаў на дзяўчыну. |
|